Çocuğunuzun Anksiyete ile Baş Etmesine Yardımcı Olabilirsiniz

Her yaştaki çocuk hiçbir sinyal vermeden anksiyeteye yakalanabilir. En tipiği yeni durumlarla karşılaşıldığında ya da sizden ayrılmak zorunda olduğu durumlarda oluşandır. Doktor ziyaretleri, okula gitme saati, sınav günleri anksiyete oluşturabilir.  Her çocuk farklı şekillerde kaygısını gösterebilir. Ancak çoğunlukla el terlemesi, saç çekme, baş ağrısı, karın ağrısı ya da ağlama, bağırma, tırnak yeme, kafayı duvara vurma gibi durumlar görülebilir.

 

Bu gibi durumlarla baş etmenin birkaç yolu var.

 

İlk adım çocuğunuzda olan değişimleri iyi gözlemek. Fark ettiğiniz değişik davranışı çocuğunuzla paylaşarak onun da farkında olup olmadığını öğrenmeye çalışın. Çocuğunuz kendisi de tırnaklarını yediğinin farkında mı? “Tırnaklarını yediğini fark ettim. Sen de fark ettin mi?” diyerek pozitif bir biçimde durumdan ve kendinden haberdar olmasını sağlayabilirsiniz.

 

İkinci adım olarak kaygı duymanın normal olduğunu ona anlatın. Her insan değişik bir durumla karşı karşıya kaldığında kaygı duyabilir, bu utanılacak bir şey değildir. Kendinizden örnekler verin. Örneğin; “Ben yeni insanlarla tanışmaktan pek hoşlanmıyorum. Yeni biriyle tanıştırıldığımda hemen ellerim terlemeye başlıyor. Sen kaygılandığında neler hissediyorsun?” diyebilirsiniz.

 

Çocuğunuz herhangi bir durumda kaygılanmanın normal olduğunu anladığı zaman sıra onu sakinleştirmeye gelmiş demektir. Kaygı duyduğu durum hakkında konuşmak, sohbet etmek bir nebze dev olsa kaygıyı azaltacaktır. Bunun yanı sıra nefes egzersizleri de önerilenler arasındadır.

 

Son olarak, kaygı duyulan şeyden uzaklaşmak gerekir. Eğer çocuğunuz çığlık atıyor, panik atak geçiriyorsa onu sıkıntı duyduğu ortamdan uzaklaştırarak güvenli, sakin bir yere götürmeniz daha doğru olacaktır. Aşırı derecede korktuğu bir şey varsa yapması için zorlamak çözüm değildir. Korkulan şeyi zorla yaptırmak ileride anksiyete sorunlarına ve fobi oluşmasına neden olabilir. Her defasında küçük bir adım atmak, yavaş yavaş ilerlemek çok daha iyidir.

 

Eğer anksiyete boyutu ileri düzeylerdeyse, kronikleştiyse ve çocuğunuzu normal hayatından alıkoyuyorsa doktorunuza danışmak iyi olacaktır. Okula gitmeyi reddetme, iyi uyuyamama, iştahta azalma gibi durumlar dikkate alınmalıdır.